Koers bepalen en houden

Nu mijn rugzak gevuld is met al die Lean bagage vervolg ik vol energie mijn weg. Ik barst van de ideeën en experimenteer hier ook mee, maar ik merk dat ik moeite heb met het bepalen waar ik naar toe moet. Natuurlijk is de reis net zo belangrijk als de bestemming, maar zonder bestemming blijft alleen het reizen over. En reizen als doel op zich, lijkt me ook wat onbevredigend. Over welke koers ik moet gaan varen gaat dit blog.

Lean organisatie bepalen altijd een richting waarop gekoerst kan worden, een stip op de horizon of zoals veel organisaties dit noemen "het ware noorden". Het ware noorden van Toyota, beschreven door Steven Spears is als volgt:

An activity or a system of activities is IDEAL if it always produces and delivers:

(a) defect-free responses (those that meet the customer’s expectations),

(b) on-demand (only when triggered by the customer’s request),

(c) in batches of one,

(d) with immediate response times,

(e) without waste, and

(f) with physical, emotional, and professional safety for the supplier.

(From The Toyota Production System: An Example of Managing Complex Social / Technical Systems, Steven Spear’s PhD dissertation, 1999, Harvard University) 

Op dit ware noorden koerst Toyota. Uiteraard is dit niet het ware noorden van de organisatie waar ik in werk. Maar het is wel een heel duidelijke stip op de horizon. Die stip binnen de organisatie waar ik in werk is voor mij minder duidelijk. Hier worstel ik op dit moment mee.

Ik ben er van overtuigd geraakt tijdens mijn training dat wanneer je echt een Lean organisatie wilt worden je een duidelijke richting moet geven vanuit de top van de organisatie. Deze richting moet je dan vervolgens vertalen naar indicatoren die ondersteunend zijn voor de werkvloer. Het richtpunt bepaald ook welke "lean tools" je het beste in kunt zetten.

Ik heb dus een bepaalde overtuiging, maar ik stoei nog met de praktijk. Ik ga op dit moment hierover het gesprek aan, met collega van mijn team, met collega teamleiders, met mijn manager, maar ook met de directeur. Op dit moment heb ik wel het gevoel dat er geluisterd wordt, nu hoop ik mensen mee te krijgen om samen met mij die richting helder te krijgen. ondertussen blijf ik natuurlijk wel experimenteren en lean werken, ik kan bijna niet meer anders.

Wanneer mensen willen reageren, of mij willen helpen in mijn worsteling reageer dan onder dit blog. 

1 antwoord 10 vragen

Inmiddels heb ik de trainingsdagen afgerond en mag ik mezelf Lean expert noemen, deze mijlpaal op mijn reis is wel weer een blog waard. 

Bij expert denken veel mensen aan iemand die er verstand van heeft en alle antwoorden wel heeft. Ik dacht er ook zo over, maar nu ben ik er niet zo zeker meer van. Als zogenoemd "expert" heb ik mogelijk nog meer vragen dan dat ik had voordat ik dit predicaat kreeg. Het soort vragen dat ik heb is wel veranderd. Voorheen had ik nog veel vragen over het gebruik van Lean Tools, nu ben ik er achter gekomen dat ik meer vragen heb als "hoe hebben wij dit eigenlijk geregeld?"

Ik ben gelukkig ook tot inzichten gekomen, namelijk dat het nog erg moeilijk is om vragen te stellen en vooral om op een juiste manier vragen te stellen. Ik bedoel daar mee zonder waardeoordeel bijvoorbeeld. Ook zie ik in dat het heel gezond is om vragen te hebben en dat de kunst niet is dat ik alle antwoorden geef, maar dat ik samen met anderen op zoek moet naar de antwoorden en daarna weer naar nieuwe vragen.

Ik merk dat het mee ook verder helpt om elkaar steeds te bevragen. Bij het maken van een A3 (lean tool om iets overzichtelijk te presenteren) helpt het om te "catchballen". Vragen helpen je ook om koers te houden, routinematige coaching (coachingskata) is hier een hulpmiddel bij. Vragen stellen helpt je ook om dichter bij de kern te komen. Wat je bijvoorbeeld ziet op de werkvloer aan gedrag, komt voort uit een overtuiging welke is gebaseerd op waarden. Achter deze overtuiging kom je alleen door vragen te stellen. Kortom vragen stellen is heel belangrijk en toen ik daar mee bezig was, merkte ik dat ik toch heel snel oordeel en dat is best confronterend.

Lean zegt ook dat perfectie nooit bereikt kan worden en dat er altijd wel wat te verbeteren is, ik merkte dat dit feit legio kansen en ontzettend veel inspirerende ideeën met zich mee brengt. Zo veel dat het ook een beetje overweldigend is. Gelukkig is er tijdens de laatste twee dagen van de training aan dit aspect ook veel tijd besteedt aan. Belangrijk item is om duidelijke doelen te bepalen binnen je organisatie, die doelen bepalen je richting. Ik heb ook gemerkt dat ik nog wel de behoefte heb om samen met mijn collega's goed naar onze doelen te kijken.

Het is ook echt leuk om met de Lean tools zelf bezig te zijn. Ik heb in een werkgroep een A3 gebruikt ter ondersteuning van een discussie. Ook heb ik voor komende week weer een afspraak met een groep om een waardestroomanalyse te doen. Ik ben voorzichtig gestart om met mijn directe collega een prestatiebord te gebruiken. Ik merk dat ik het leuk vind, maar ik merk ook dat anderen die door mij met deze tools in aanraking komen het leuk vinden.

Waar ik van overtuigd ben is dat ik met deze Lean reis op de juiste weg ben. Ik heb mijn hoofd zo vol ideeën zitten dat ik er energie van krijg. De stijl van leiderschap die Lean vraagt past mij ook goed, heb ik het idee. Een ander ding waar ik veel energie van krijg is dat ik mijn studiereis naar Japan heb besproken. Als alles goed gaat vlieg ik 31 mei voor 9 dagen.

Misschien dat het lezen van dit blog veel vragen oproept, geniet daar dan van! Verwonder je constant en vind anderen om samen de antwoorden te zoeken. Schroom ook niet om eventuele vragen te stellen onder dit blog.